Like a dancer expressing emotion through movement or a sculptor capturing presence with one pose perpetually still, I like to work with the body to evoke presence and connection. Amidst mountains, fields and in my studio, I dance with landscape and materials to explore our emotional and physical ties to the earth and to each other. 

When striking a pose, eyes closed, holding my breath, I can feel how the moment stretches around itself. At once introspective, turned away, it is also when we are most powerful, able to create something new in the world. While working I playfully move between drawing, performative gesture, sculpture and photography, in an ongoing invitation to collaborate with the unexpected.

Topics that spark my curiosity and thus seep into my work are more-than-human agency, creative power, entangled forms of resistance, care and radical belonging. My embodied way of working and the use of natural materials such as paper, charcoal, clay and graphite, allow me to think through these topics while creating.

The encounters between body and other often hold ambiguities and contradictions. Are we witnessing inner strength or turmoil? Lightness or a burden? Silence or shout? Rather than resolving these tensions, I am intrigued by their juxtaposition, allowing things to be both, stretching the space of possibility and meaning.

I believe that art has a way of showing us how things can be both. It can provoke, disrupt and unsettle, while at the same time opening us up to a creative becoming that is both intimately known and widely unknowable.

Marijke

Nederlands tekst

Ik maak tekeningen, foto’s en performatieve sculpturen. Door speelse verkenning en confrontatie breng ik lichaam in dialoog met mijn fysieke omgeving en de materialen die ik gebruik. Temidden van ruige berglandschappen, uitgestrekte vlaktes en in mijn atelier ga ik op zoek naar interactie. Ter plekke, maar ook tussen het ene moment waarin ik intenties en houdingen vastleg op foto en op latere momenten,  wanneer ik op de beelden doorwerk door te schuiven met lagen en ze te betekenen.

Al dansend met landschap en materialen breng ik de radicale ambiguïteit van ons menselijke bestaan in beeld en in ervaring. Een zoektocht ook, naar intimiteit en verbinding met dat wat anders, onbekend en meerduidig is, en manieren om daarmee samen te werken.

***

Hoe voelen we ons thuis op een beschadigde aarde? Hoe dragen we zorg voor elkaar en de veelheid van werelden waarin we leven? Hoe verhouden we ons tot onderdrukkende systemen waar we zelf ook deel van zijn? Op het spel staat telkens ons vermogen om ons vrij te voelen ondanks beperkt, licht ondanks wat zwaar weegt, hoopvol terwijl hopeloos, verbonden te midden van ontwrichting. 

Kunst kan ons hieraan herinneren: het één sluit het ander niet uit. Er zit schoonheid, troost en tomeloze veranderkracht in onze capaciteit om ons telkens opnieuw en meerduidig te verhouden tot dat wat er is.