Like a dancer expressing emotion through movement or a sculptor capturing presence with one pose perpetually still, I like to work with the body as a tool for direct expression. Amidst mountains, fields and in my studio, I dance with landscape and materials to explore our emotional and physical ties to the earth and each other. 

While working I playfully move between drawing, performative gesture, sculpture and photography. When striking a pose, eyes closed, holding my breath, I can feel how the moment stretches around itself. At once introspective, turned away, it is also when we are most powerful, able to create something new in the world.

My embodied way of working and the use of natural materials such as charcoal, graphite and mud allow me to create raw and expressive images, in which content and process merge.

The encounters between body and other often hold ambiguities and contradiction. Are we witnessing inner strength or turmoil? Lightness or a burden? Silence or shout? Rather than resolving these tensions, I am intrigued by their juxtaposition, allowing things to be both, stretching the space of possibility and meaning.

Although the creative process is often joyous and celebratory, my work also gives voice to intense emotions of sadness, outrage and anger. Whatever the outcome, I see my practice as a way of nurturing intimate, caring and creative relations to life.

Art has a way of showing us how things can be both. It can provoke, disrupt and unsettle, while opening us up to a creative becoming that is both intimately known and wildly unknowable.

Nederlands tekst

Mijn werk begeeft zich op het kruisvlak tussen tekenen, fotografie, performance en sculpturale interventies. Door speelse verkenning en confrontatie breng ik mijn lichaam in dialoog met mijn fysieke omgeving en de materialen die ik gebruik. Al dansend met landschap en materiaal verken ik onze lichamelijke en emotionele relatie tot de aarde en elkaar, en de tegenstrijdigheden die daarin besloten liggen.

Mijn lichamelijke manier van werken en het gebruik van natuurlijke materialen zoals houtskool, grafiet en klei, resulteert in expressieve beelden, waarin inhoud en proces nauw met elkaar zijn verbonden. Een zoektocht ook naar intimiteit en verbinding met dat wat anders, onbekend en meerduidig is, en manieren om daarmee samen te werken.

Temidden van ruige berglandschappen, uitgestrekte vlaktes en in mijn atelier ga ik op zoek naar interactie. Ter plekke, maar ook tussen het ene moment waarin ik intenties en houdingen vastleg op foto en op latere momenten,  wanneer ik op de beelden doorwerk door te schuiven met lagen en ze te betekenen.

Hoe voelen we ons thuis op een beschadigde aarde? Hoe kunnen we handelen terwijl we ons machteloos voelen?

Op het spel staat telkens ons vermogen ons vrij te voelen ondanks beperkt, licht ondanks wat zwaar weegt, verbonden te midden van ontwrichting. 

Kunst kan ons hieraan herinneren: het één sluit het ander niet uit. Er zit schoonheid, troost en tomeloze kracht in onze capaciteit om ons telkens opnieuw en meerduidig te verhouden tot dat wat is gegeven.